Σε μικρή απόσταση από το μονή του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού στην ανατολική πλευρά του Αστερίου (Κιαφαστέρι, Κορακοβούνι) στον βόρειο Υμηττό, υπάρχει η περιοχή Νταμάρια. Όπως μας πληροφορεί ο Σπύρος Ανδρίκος (1) η περιοχή πήρε το όνομα της από δύο λατομεία που υπήρχαν εκεί. Το πρώτο της Βικτωρίας Βεζυργιάννη 15,5 στρεμμάτων που απέκτησε την άδεια του το 1952 και σταμάτησε να λειτουργεί το 1967. Το δεύτερο λατομείο Ελληνικά Λατομεία Μεσογείων (ΕΛΜΕΣ) άρχισε να λειτουργεί το 1955, έφθασε να έχει πολύ μεγάλη παραγωγή αδρανών υλικών και σταμάτησε να λειτουργεί το 1980. Αρκετά αργότερα οι ιδιοκτήτες μπάζωσαν τους χώρους, τους δενδροφύτευσαν και δημιούργησαν μια ωραιότατη περιοχή.
Λίγο πιο νότια, πάντα όμως στην ανατολική πλευρά του Αστερίου, πάνω περίπου από το νεκροταφείο και το γήπεδο των Γλυκών Νερών εκτείνεται μια πευκόφυτη πλαγιά γεμάτη απομεινάρια μεταλλείων, ορυχείων και άλλων εγκαταστάσεων.
Ακολουθώντας τον παλαιό αγροτικό δρόμο από την μονή του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού προς τα Γλυκά Νερά φθάνουμε στις παλαιές εγκαταστάσεις μεταλλείων που σύμφωνα με τον Σπύρο Ανδρίκο ήταν τα μεταλλεία Βήχου. Μεταλλεία ιδίας ιδιοκτησίας υπάρχουν και στη θέση Καμίνι στο τέλος της οδού Μπουμπουλίνας στα Γλυκά Νερά. Γύρω από τις εγκαταστάσεις αυτές υπάρχουν πολλά πηγάδια και στοές εξόρυξης μεταλλευμάτων αλλά και σημεία επεξεργασίας. Από τα μεταλλεία εξορύσσονταν διάφορα μεταλλεύματα αλλά κυρίως όμως σιδηρομετάλλευμα.
Αφήνοντας τον αγροτικό δρόμο στο μεταλλείο ακολουθούμε ένα μονοπάτι σε μια κατεύθυνση νότιο – ανατολική. Σύντομα συναντάμε μια κατασκευή που ομοιάζει με πλυντήριο εμπλουτισμού μεταλλεύματος. Αποτελείται από όρυγμα συλλογής νερού, μικρές και μεγάλες δεξαμενές νερού και μια ημικυκλική κατασκευή.
Συνεχίζοντας τη νοτιοανατολική πορεία φθάνουμε σε μια περιοχή με ασβεστοκάμινα και ορυχεία ασβεστόπετρας. Η συγκεκριμένη περιοχή βρίσκεται στην αρχή μιας πευκόφυτης ρεματιάς. Η θέση προφύλασσε τα ασβεστοκάμινα από τους ανέμους, παρείχε άφθονη καύσιμη ύλη, εξασφάλιζε νερό για τον εμπλουτισμό της εξορυσσόμενης ασβεστόπετρας ενώ ταυτόχρονα διέθετε άφθονα κοιτάσματα ασβεστόπετρας.
Στην παρακάτω διεύθυνση ο χημικός Πουλιόπουλος Πούλιος περιγράφει την κατασκευή και τη λειτουργία του ασβεστοκάμινου.
http://users.sch.gr/ppoulio/dokimastiko/sect04/PDF_PEIRAMATA/CaCO3/CaCO3_kathimerini.pdf
(1) Σπύρος Κ. Ανδρίκος Γλυκά Νερά Ιστορία Λαογραφία Εκδ. Πελασγός. 2009.